Als de weerman een temperatuur van rond de dertig graden voorspelt, wat ga je dan doen? Inderdaad, dan ga je naar Kesselt (B) om de Oogsttocht van de Sparrentrippers te gaan wandelen. Klokslag 8 uur meldden wandelmaatje en ik ons bij de inschrijving om maar zoveel mogelijk mee te krijgen van de lagere temperuren in de ochtend. En dat was maar goed ook, want de zon zou haar uiterste best gaan doen om ons oververhit te laten raken.
Bij tochten die, zoals deze, uit meerdere niet al te lange lussen bestaan, willen wandelmaatje en ik ze altijd zoveel mogelijk allemaal doen. Met lussen van 8, 7 en twee keer 4 kilometer moest dat te doen zijn. We startten met de lus van 8 km. Deze ging eerst naar het noorden langs het Albertkanaal om vervolgens een brug over te steken en weer terug naar het zuiden lang hetzelfde kanaal te gaan. Deze route schampte de Nederlandse grens, zodat het bijna een internationale tocht was. Van de zon hadden we nog niet veel last, ook omdat we regelmatig in de schaduw konden wandelen.
De tweede lus op ons programma van vandaag was die van 7 km. Hier troffen we veel zonnige landwegen met als extra verrassing een mooi bospad. Dit pad bereikten we via een trap omhoog, dus onze beenspieren werden flink aan het werk gezet. Bovenaan werden we getrakteerd op een van de weinige onverharde paden van deze tocht. Maar belangrijker nog: het lag in de schaduw!
Eigenlijk hadden we het na deze twee lussen al behoorlijk warm gekregen. De thermometer gaf al een waarde niet ver onder de dertig graden aan. Toch zijn we doorgegaan voor de eerste lus van 4 km. Deze ging een stukje gelijk op met de 8 km. In plaats van in noordelijke richting het kanaal te volgen, ging deze lus echter meteen naar het zuiden. Even later sloot de route weer aan op de 8 km en voor we het wisten, waren we weer terug.
Toen nog even de laatste 4 km. Deze was zeer zonnig en warm. Deze lus was grotendeels gelijk aan de 7 km, alleen ontbrak het schaduwrijke deel. Hier zagen we dus niet veel nieuwe dingen onderweg, maar we konden nu wel zeggen dat wel alle routepijlen hebben gezien! Met in totaal 23 km in de benen hebben we bij de start/finish nog even een aanslag gedaan op de colavoorraad om onze vochtvoorraad weer op peil te brengen. Daarna nog even gezellig nagepraat met de altijd vriendelijke organisatie en toen snel naar huis. Op naar de volgende uitdaging: de Dodentocht!
Meer lezen? Lees dan ook mijn andere berichten over wandelen!