1 oktober 2022
Een van de mooiere wandeltochten van Nederland is de Geuldalwandelmarathon van Wandelvereniging Vilt. Deze wandeling van 42 km start in Hauset (B), in de buurt van waar de rivier de Geul ontspringt. Daar dankt deze wandeltocht ook de naam aan: de hele route loopt langs of in de buurt van de Geul. Eindpunt is Berg en Terblijt (NL). Overigens kunnen wandelaars die liever een iets kortere afstand afleggen, er ook voor kiezen om halverwege, bij Epen (NL), te stoppen. Een andere optie is een rondje van 21 km of 10 km vanuit Berg te wandelen. Wie dat doet mist wel het mooiste stuk van de wandeling!
De dag startte vroeg. Omdat de Geuldalwandelmarathon een lijnwandeling is, werden de wandelaars eerst vanaf de finish met bussen naar de start vervoerd. De eerste bus vertrok om 6 uur ‘s morgens en daar zaten wandelmaatje en ik in. Onderweg naar de start en ook in de bus zagen we buiten niets anders dan regen. De weersvoorspellingen waren ook niet erg vrolijk. Dus toen we uit de bus stapten… was het droog! En dat bleef het wel zo’n beetje de rest van de dag. ‘s Middags hebben we zelfs nog de zon gezien.
Doordat we heel strategisch bij de uitgang van de bus zaten, konden we als een van de eersten uitstappen en waren we als eerste onderweg. Heerlijk, geen drukte om ons heen maar alleen de natuur die nog aan het bijkomen was van alle regen de laatste dagen. Af en toe kwam er wel een snellere wandelaar voorbij, maar rustig bleef het de hele route lang.
België
Vanuit Hauset ging het via Hergenrath, Kelmis/La Calamine, Moresnet en Plombières naar de grens met Nederland bij Sippenaeken en Cottessen. Onderweg kwamen we langs een paar indrukwekkende spoorbruggen, mooie rotsformaties en natuurlijk de Geul. Doordat het (eindelijk!) de laatste tijd weer geregend had, werden we getrakteerd op heerlijk modderige paadjes en glibberig gras. Reden voor wandelmaatje om er eens lekker bij te gaan liggen. Gelukkig bleef het bij die ene uitglijder, maar toch zaten ook mijn broek en schoenen na afloop onder de modder.
Nederland
Vanaf de grens ging het verder via Epen, Mechelen, Gulpen, Schin op Geul en Valkenburg terug naar Berg en Terblijt. Hier en daar werden onze beenspieren flink op de proef gesteld. Het land was niet bepaald vlak! Maar dat leverde ook veel mooie vergezichten op en een voldaan gevoel na afloop. Van vorige edities wist ik nog dat de tocht eindigde met een flinke klim. Daarom verwachtte ik die nu ook en zag ik er een beetje tegenop om aan het einde nog zo’n zwaar stuk te krijgen. Gelukkig viel dat uiteindelijk mee: het laatste deel van de weg liep wel omhoog maar hij was niet zo steil als bij de route van vorig jaar.
Omdat de tocht zo heuvelachtig en dus best pittig was, vonden we dat we onszelf wel op iets lekkers mochten trakteren. Dat bestond deze keer uit een verse wafel met ijs en slagroom. Er is toch geen betere afsluiting voor een mooie wandeldag?
Meer lezen? Lees dan ook mijn andere berichten over wandelen!