Bedrijven zoeken tekstschrijvers, tekstschrijvers zoeken werk. Via een banenwebsite vinden die twee elkaar. Maar er doet zich iets vreemds voor. Er zijn namelijk bedrijven die wel tekstschrijvers zoeken, maar er niet voor willen betalen. Een enkeling zet dat netjes in de vacature-omschrijving, maar vaker kom je er pas achter nadat je jezelf hebt aangeboden. Deze bedrijven hebben liever kwantiteit dan kwaliteit. Dat vind ik jammer.
Heel veel woorden per uur
Mijn ervaring is dat het schrijven van ongeveer 500 woorden haalbaar is in een uur, als ik een tekst schrijf waarbij ik niet over de inhoud hoef na te denken en ook niet veel informatie over het onderwerp hoef op te zoeken. Natuurlijk, als ik domweg woorden achter elkaar zet zonder enig verband dan kan ik veel sneller typen. Maar bij het tekstschrijven gaat het niet om typen maar om teksten maken. Lijkt me logisch. En om een tekst te maken doe je meer dan alleen typen. Je denkt ook na over de opbouw van de tekst, wat je precies wilt zeggen en hoe je dat het beste doet.
Nu zijn er bedrijven die werk aanbieden waarvoor je 1 tot 2 cent per woord krijgt. En dan wordt daarbij vermeld: “Als je 1.000 woorden per uur schrijft, dan verdien je 10 tot 20 euro per uur.”
Om te beginnen: het minimum uurloon voor mensen van 21 jaar en ouder is in Nederland 9,82 euro als je 40 uur per week werkt. Dat is dus voor mensen in loondienst. Freelancers zullen meer dan dat moeten verdienen omdat ze meer zaken zelf moeten betalen. Maar laten we voor het gemak even uitgaan van 10 euro per uur. Met die 1.000 woorden per uur en 1 cent per woord haal je dat net. Je verdient daarmee dus het absolute minimum. Krijg je 2 cent per woord dan kun je het iets rustiger aan doen om aan het minimumloon te komen. Maar nog steeds moet je flink doortypen zonder al te veel na te denken.
Kwantiteit boven kwaliteit
Een van de werkgevers waar ik zo aan de slag kon voor 1 of 2 cent (wat ik overigens geweigerd heb), gaf het eerlijk toe: het gaat om de kwantiteit. Dan vraag ik me vervolgens af of een tekstschrijver daarvoor wel de juiste persoon is. Heeft zo’n bedrijf niet veel meer aan iemand die graag en veel praat? Een soort verkoper of zo? In ieder geval heb je iemand nodig die heel snel heel veel tekst kan produceren. En dat is volgens mij niet de belangrijkste bezigheid van een tekstschrijver. Ik ben overigens benieuwd hoe die teksten er dan uitzien. Af en toe lees ik wel eens iets op internet waarvan ik me afvraag of dat misschien door zo iemand is geschreven. En dat is geen compliment. Maar het staat er natuurlijk nooit bij.
Hoe pik je de serieuze bedrijven eruit?
Als je op een vacaturewebsite ziet staan dat iemand een tekstschrijver zoekt, hoe weet je dan dat het om een serieuze opdracht gaat en niet om zo’n 1-cent-per-woord-nepbaan? Als het er niet bij staat, wordt het al lastig. Een beetje Googlen wil soms wel helpen. Als gevraagd wordt om een student of als het een bijbaan genoemd wordt, dan is dat ook een aanwijzing. Overigens vind ik een beloning onder het minimumloon ook voor studenten en bijklussende huismannen en -vrouwen een belediging.
Zou het verboden moeten worden?
Dit soort praktijken verbieden gaat misschien wat ver. Voor mensen die niet voor het geld werken maar tegen een kleine vergoeding bereid zijn veel tijd op te offeren is het een leuke bezigheid. Zie het dan meer als een soort vrijwilligerswerk. Bovendien is het voor aspirant-tekstschrijvers een goede leerschool. Dat wil zeggen, feedback kun je waarschijnlijk vergeten maar je kunt wel goed meters maken. Ervaring opdoen is ook wat waard.
Conclusie
Als die bedrijven veel voor weinig willen, gaan ze wat mij betreft hun gang maar. Maar ik ben er wel voor dat ze er open over zijn en dat ze de functie niet meer “tekstschrijver” noemen. Ik denk meer aan “woordendiarreespecialist”, “typegeit” of “centenklopper”. Weet jij een mooie benaming voor dit soort werk? Ik hoor het graag!