Mijn wandelmaatje is al een aantal jaar geleden gestart met het wandelen van de Trofee Harten Vijf, ofwel vijf tochten van vijftig kilometer die in twee jaar tijd afgelegd moeten worden. Steeds lukte het niet doordat het werk er tussendoor kwam en daarna werd het ook nog eens onmogelijk gemaakt door corona. In 2020 was ik ook aangehaakt maar in dat jaar was ik ook niet verder gekomen dan twee van de vijf tochten. In 2021 was er eentje mogelijk maar gelukkig, in 2022 gingen ze allemaal weer door. Voor ons reden om alle vijf tochten te gaan wandelen om zo recht te krijgen op het Harten-Vijf-T-shirt. Op 4 juni wandelden we rondom Scherpenheuvel, op 2 juli rondom Zoutleeuw en op 23 juli gingen we naar Engsbergen, allen in België gelegen.
Scherpenheuvel – 4 juni 2022
Scherpenheuvel staat bekend als bedevaartsoord en heeft een prachtige basiliek. Een van de eerste dingen die we zagen tijdens deze wandeling was dan ook dit gebouw. Heel bijzonder, moet ik zeggen. Onderweg kwamen we nog veel meer bezienswaardigheden tegen. Zo was er de Maagdentoren in Zichem die aan de ene kant heel oud was en aan de andere kant juist heel nieuw. Dat contrast vond ik nogal wonderlijk. Daarom ben ik toch maar even op internet gaan zoeken naar de oorzaak daarvan. Het blijkt dat de toren in 2006, na jarenlange verwaarlozing, deels is ingestort. Het ingestorte deel is vervangen door een nieuw deel dat zorgt voor stabiliteit en waar een trap te vinden is naar een uitkijkplatform bovenin de toren. Ik zou toch een beetje huiverig zijn om daar op te klimmen!
De route leidde ons ook langs de abdij van Averbode. Alweer zo’n indrukwekkend gebouw. Voor we daar waren, liepen we door een park waar allerlei religieuze taferelen waren afgebeeld in de vorm van beelden. Genoeg te zien dus onderweg! Natuurlijk was er ook ruim voldoende natuur onderweg. We kwamen door bossen, langs plassen en over de heide. En zoals we al heel vaak hebben meegemaakt, wandelden we weer een stuk langs de Demer. WC De Grashoppers had een mooie tocht voor ons uitgezet! Na afloop kregen we weer een stempel op onze Harten-Vijfkaart. Ik heb er inmiddels vier, dus bij de volgende tocht kan ik mijn T-shirt afhalen. Eindelijk…
Zoutleeuw – 2 juli 2022
Deze wandeling begon veel belovend met een stralende zon en de mooie straatjes en gebouwen in Zoutleeuw. De eerste helft van de route hebben we dan ook volop genoten. De route bestond uit een rondwandeling langs drie controleposten met vanuit elke controlepost nog een extra, korte lus. Een groot deel van de wandeling leidde ons door fruitboomgaarden. De appels en peren moesten duidelijk nog wat groeien, maar de kersen zagen eruit alsof je ze zo van de boom kon eten!
Tussen de tweede en de derde rustpost begonnen we het wat moeilijk te krijgen. Er waren veel wolken in de lucht, maar die weigerden voor de zon te gaan hangen. Daarnaast was er weinig beschutting van bomen en volgden we lange tijd een lange, rechte weg. Ondanks dat de temperatuur niet hoger lag dan een graad of 25, voelde het bijzonder warm aan. Dat in combinatie met de kersen die wel in het zicht hingen maar natuurlijk niet geplukt mochten (en konden) worden en daardoor opeens een onbereikbare lekkernij vormden, zorgde dat het een ware uitputtingsslag werd. Oké, dat wandelmaatje de nacht ervoor maar twee uur had geslapen, hielp natuurlijk ook niet mee.
Bij de volgende controlepost zorgden we dat we weer voldoende vocht binnenkregen. Een Fanta, een chocomel en een AA-drink gingen achter elkaar bij wandelmaatje naar binnen. Maar toen kon hij wel weer goed verder. Gelukkig kende de route nu weer wat meer afwisseling. Er zaten af en toe weer bochten in de weg. Het laatste stuk brandde de zon weer heel hard op onze kuiten dus we waren maar wat blij met de schaduw die we nog even kregen.
Na 50,9 kilometer waren we terug in Zoutleeuw. Daar kregen we de vijfde en laatste stempel op onze Harten-5-stempelkaart en daarmee het recht op het originele Harten-5-T-shirt. Wie ons voortaan ziet wandelen, zal ons gemakkelijk herkennen in het knalgele shirt!
Engsbergen – 23 juli 2022
Hoewel we het T-shirt al hadden, wilden wandelmaatje en ik toch de vijf harten-5-tochten in een jaar volmaken. Daarom vertrokken we vroeg in de ochtend naar Engsbergen voor de vijfde en laatste (bijna) 50 km van dit jaar. Het weerbericht beloofde een warme dag, dus we wilden op tijd starten. We wilden echter ook niet extreem vroeg wakker worden, dus uiteindelijk wandelden we om 7 uur weg. We begonnen met een lus van ruim 9 km die meteen weer terugging naar de start. Tijdens deze lus konden we rustig op gang komen. De wegen waren meest verhard en zonder hoogteverschillen.
Na deze eerste lus ging het echt van start. We gingen op weg naar Diest. Daar ben ik ondertussen al meerdere keren geweest bij verschillende wandelingen en dat vind ik helemaal niet erg. Diest is een leuk stadje om doorheen te wandelen en ook de directe omgeving mag er zijn. De rustpost was in Webbekoms Broek, waar je heerlijk buiten kunt zitten met je welverdiende drankje en hapje. Daarbij hadden we uitzicht op een nest van twee ooievaars, die op dat moment nog daadwerkelijk thuis waren ook!
Vanuit Diest ging het verder naar Assent. Ondertussen begon de temperatuur aardig op te lopen. Het was dan ook een aangename verrassing om te horen dat er verderop op de route waterflesjes zouden worden uitgedeeld. En inderdaad, ergens midden op de route stond een grootverpakking met flesjes water met een afvalzak ernaast. En ook heel fijn om te zien dat iedereen die afvalzak ook netjes gebruikte voor de lege flesjes en dat die niet overal langs de route verspreid lagen.
Ondertussen waren we weer op de terugweg naar Diest en daarvandaan verder naar Engsbergen. Het was een mooie, afwisselende route van 48,7 km met bos, heide, fruitbomen en water en ook hier en daar wat leuke hoogteverschillen. Echt de moeite waard!
Meer lezen? Lees dan ook mijn andere berichten over wandelen!