Is schrijven leuk? Dat vraag ik me wel eens af. Vooral als ik achter mijn computer zit en totaal geen inspiratie heb. Dat komt wel eens voor. En dan weet ik soms niet meer waarom ik hier eigenlijk aan begonnen ben. Maar dan denk ik terug aan de tijd dat ik nog deed wat mijn omgeving van mij verwachtte. En hoe ik me daarbij voelde. Vervolgens denk ik aan een van die dagen waarop ik een mooie tekst schreef waar de klant blij mee was. En dan weet ik het weer.
Maar daar heb jij helemaal niks aan natuurlijk. Jij zoekt gewoon iemand die teksten voor je schrijft. En die dat doet met passie voor jouw product en voor het schrijven. Waarom die schrijver ervoor heeft gekozen om te gaan schrijven, is niet van belang, toch? Misschien niet. Misschien toch ook wel.
De juiste voorwaarden
Als ik aan Google vraag waarom je tekstschrijver zou worden, dan zijn de eerste redenen die genoemd worden de vrijheid, dat je er niet veel voor nodig hebt en dat je het overal kan doen. Dat zijn allemaal redenen die helemaal niets met het tekstschrijven zelf te maken hebben. Ik geef toe, voor mij waren het randvoorwaarden die het mogelijk maakten om tekstschrijver te worden. Maar ze waren niet de reden zelf.
Past het schrijven bij je?
Kun je je werk goed doen als je het alleen kiest op basis van de randvoorwaarden? Uit eigen ervaring kan ik zeggen: nee. De eerste twintig jaar van mijn werkzame leven heb ik mijn best gedaan mezelf in het beeld te persen dat anderen van mij hadden. Dat zorgde ervoor dat ik met tegenzin naar mijn werk ging, me daar niet op mijn gemak voelde en ook het halve weekend verpest werd door het idee dat ik maandag weer moest. Dat is niet goed voor de kwaliteit van je werk. Als iemand dus alleen tekstschrijver wordt omdat je dat vanuit je luie stoel kunt doen, dan geloof ik niet dat je veel aan die persoon hebt.
Waarom ben ik dan gaan schrijven?
Waarom heb ik er dan wel voor gekozen om als tekstschrijver te gaan werken? Simpelweg omdat ik het fantastisch vind als ik een tekst geproduceerd heb waar anderen iets aan hebben. Ik ben van mezelf een vrij onopvallend, zeg maar gerust onzichtbaar, type en op feestjes ben ik zeker niet degene die op de tafel staat te dansen. Het schrijven is mijn manier om toch gezien te worden.
Oké, daar heb je als klant misschien ook niet direct iets aan. Maar indirect wel. Want om gezien te worden, moet je iets goeds afleveren. En daar hebben wij hetzelfde doel, want jij wilt toch ook iets goeds ontvangen? En dat krijg je alleen als degene die het schrijft, plezier heeft in wat hij of zij doet. En dat is precies waarom ik dit ben gaan doen.