Het jaar 2022 staat in het teken van een aantal wandeluitdagingen. Eén daarvan is het lopen van de vijf tochten van de Trofee harten vijf(tig). Dat zijn vijf wandelingen van elk vijftig kilometer die binnen twee jaar gelopen moeten worden. Heb je dat gedaan, dan kun je als beloning een T-shirt kopen. Doordat in de afgelopen twee jaar veel wandelingen niet doorgingen, is die twee jaar nu opgerekt naar vier jaar. Zo heeft iedereen nog een kans om alle vijf de tochten te doen. Ik heb alle drie de tochten die in 2020 en 2021 wel doorgingen, gewandeld. Nog maar twee te gaan dus, zou je zeggen. Maar nee, ik wil ze gewoon alle vijf nog een keer doen. Op 12 februari 2022 was de eerste, vanuit Linkhout.
IJskoud
Omdat het toch wel vrij veel tijd kost om vijftig kilometer te wandelen, startten mijn wandelmaatje en ik vroeg. Al voor half acht ‘s morgens vertrokken we uit de startzaal. Het was net niet meer helemaal donker maar ook nog niet licht. Dankzij het mooie weer van die dag konden we dus al na korte tijd genieten van de zonsopgang en de bijbehorende mooi gekleurde lucht. En mooie dingen gingen we nog vaker zien. Het was namelijk vrij koud, net onder het vriespunt. Daardoor zag de wereld er bevroren uit. Gelukkig leverde dit geen gladde wegen op, maar wel prachtige ijsversieringen op een hek langs de route.
De route
De wandeling bestond uit een rondgang langs twee rustposten met in totaal drie extra lussen. Het eerste deel liep van Linkhout naar Zelem. Dit deel van de route kende vrij veel verharde wegen. Ondanks dat was het een aardig pad om te bewandelen. Vanuit Zelem kregen we eerst een extra lus van bijna vijf kilometer, waarna het verder ging naar Zelk. Daar waren voor de vijftig-kilometer-wandelaars twee lussen uitgezet.
De eerste liep in de richting van een zendmast (?). Dat werd meteen ons oriëntatiepunt voor de hele lus. Hij is bijna nergens uit beeld geweest. Wat ook steeds in beeld was tijdens de eerste lus, was een fruitboom. Een groot deel van de route liep door boomgaarden. Nu houd ik wel van wandelen tussen de bomen, maar dan geef ik toch de voorkeur aan bomen die in een bos staan. Maar voor de afwisseling was het wel goed. Want dat moet wel gezegd worden van deze route: hij was erg afwisselend.
Na een welverdiende cola-met-een-broodje-pauze begonnen we aan de tweede lus. Die liep weer in dezelfde richting, maar boog even later af naar de andere kant. Dat leverde weer hele nieuwe uitzichten op. Op de terugweg van Zelk naar Zelem liepen we een stukje op met de rivier de Demer, wat weer voor een heel ander landschap zorgde. Ondertussen was de temperatuur opgelopen tot ruim boven nul, waardoor de eerder hard bevroren paden nu glibberige modderpaadjes werden. Maar ach, we zijn wel wat gewend!
Terug in Zelem was het hoog tijd voor een tweede rustpauze, om nog even op te laden voor de laatste etappe. Het was niet ver meer naar Linkhout, maar de route nam een omweg langs het Schulensmeer. Daar werden we getrakteerd op weer een nieuw uitzicht. Zo hebben we onderweg mogen genieten van dorpjes, bos, licht glooiende velden, fruitbomen, de Demer en het Schulensmeer. Meer variatie kan bijna niet!
Finish
Na 49,5 kilometer precies stonden we weer voor de deur van de startzaal. Nadat we onszelf gefeliciteerd hadden met het uitlopen van de eerste van de vijf harten vijf(tig) tochten, wilden we ons op een stuk vlaai storten. Helaas, te laat… Andere hongerige wandelaars waren ons al voor geweest. Hadden we maar wat harder moeten lopen. Gelukkig waren er nog wel broodjes en lekker drinken, dus uiteindelijk konden we geheel tevreden weer op huis aan gaan.